Bedankt voor Di bloemen!

Al sinds 1987 ben ik kampioen slapen. Leg mij neer en ik ben weg. Behalve als het te warm is op de slaapkamer of als ik zo'n kamikazepiloot om m'n hoofd hoor zoemen. Afgelopen nacht was de warmte de boosdoener, gadverdamme wat trek ik dat slecht. Constant draaien, lopen klooien met dat dekbed, zweten, matras tussendoor uitwringen, om de zoveel tijd iemand van je af duwen die het wel koud heeft (HOE DAN?!) en maar niet moe genoeg worden om door dat alles heen te slapen. Uiteindelijk een uurtje of 4 weten te pakken, voordat het tijd was om te gaan.

Om 09.00 zouden Wigwam en Didi ons ophalen bij het hotel voor een 'tour' door Bogor.
Het nadeel van zo'n rondreis en bijna elke avond een ander hotel is het inpakken van je koffer. Nou hebben Daniëlle en ik al sowieso veel te veel meegenomen, dus we zijn nu zover dat we maar gewoon blind gaan graaien en zoveel mogelijk proberen te laten liggen.
Koffers weer ingepakt, rugzakken volgestouwd, alles wat gratis is in je hotelkamer meenemen (Hollander hé) en op naar het busje.

Precies op tijd vertrokken we in de richting van een markt. Didi vertelde onderweg over alle presidenten die ze gehad hebben, 7 stuks als ik me niet vergis, en dat ze pas verkiezingen hebben gehad. "Het wasse heel duruuk, vele stemmen, vele tellen en nogge steedse niette nieuwe president." Goed verhaal, lekker kort, houden we van.
Het blijft een show, een spektakel om te zien hoe het verkeer hier zijn eigen leven leidt. De polisi gooit af en toe de sirenes kort aan om een baan voor zichzelf te creëren door de drukte, maar meer zie je ze ook eigenlijk niet echt doen.

We zijn er, vlakbij de markt. Klein stukje lopen, want Rambam had de parkeerschijf niet mee dus we konden niet in de blauwe zone parkeren. Slimmerd. Oh wacht, survival of the fittest was het. Correctie: stukje lopen want er was een plekje vrij en Rambam wist die zo snel mogelijk te claimen voordat Hatta z'n mini-pickup erin ramde.

Hoe dichter we bij de markt kwamen, hoe slechter het eruit ging zien wat betreft de staat waar de woningen/kraampjes in verkeerde. Het is bewonderenswaardig om te zien hoe de mensen het hier allemaal maar weer doen, dag in dag uit. Men weet hier niet beter, weekend kennen ze waarschijnlijk niet, hygiëne is mijlenver te zoeken, maar ondanks dat het voor ons niet voor te stellen is, zijn de mensen vrij en vriendelijk. Als je gaat vergelijken met thuis, met het westen, dan zijn wij echt ontzettend verwend. En natuurlijk kan je zeggen; zo is het nou eenmaal en door de verschillen over de hele wereld weten we ook niet beter, maar ik vond wel dat ik met beide benen op de grond werd gezet.

Terug naar de markt. Didi was van alles aan het vertellen over de verschillende soorten groenten, fruit, kruiden, vlees, vis etc. Erg leuk om te horen en ook erg leuk om te zien dat men het met je wil delen. Een stuk fruit wordt gepeld, in 6 stukken gesneden en proef maar, zonder daarna te worden opgelegd om meer te kopen.

Op een gegeven moment gingen we naar een gedeelte van de markt die zich binnen/ondergrond bevindt. Direct bij binnenkomst doet je neus zijn uiterste best om niet af te sterven. Kijk je links zie je hopen rauw vlees hangen, kijk je rechts dan zie je hele rauwe kippen liggen, kijk je nog een keer naar links dan sta je oog in oog met de tong van een koe (al hadden ze mij wijs kunnen maken dat het van een Dino was, zo groot) en kijk je vervolgens nog een keer weer naar rechts dan zie je ineens bergen gedroogde vis. Boven je hangen plastic tasjes met plastic bekers, snoepjes, noodles en ga zo maar door. Ook deze sectie van de markt heel indrukwekkend, maar vooral ook weer bizar om te zien dat men hier elke dag weer komt om zijn waar te verkopen.
De voedsel en waren autoriteit zou dit alleen al op basis van verhalen direct sluiten en misschien zelf de fik erin zetten, maar hier dood en doodnormaal. Prachtig toch!
Didi heeft de hele route door de markt het een en ander verteld, maar ik was zo overdonderd door alle nieuwe indrukken dat ik weinig van de beste man heb meegekregen.

Vanaf de markt vertrokken we te voet richting de botanische tuinen. Zozo, jij en te voet? Het was aan de overkant van de straat dus daar hadden we Bimbam en z'n busje niet voor nodig.
De botanische tuinen zijn groot, hebben honderden soorten bloemen, planten en bomen en zijn de ideale plek voor fotoliefhebbers. Ik ben geen fotograaf, maar ik vind het wel leuk om te proberen mooie foto's te maken.

Ook hier gaf Didi bij elke plant en boom of gekke vrucht tekst en uitleg. Zo pakte hij op een gegeven moment een steen en flikkerde hij zo een boom in. Dat deed hij nog 2x totdat er allemaal vruchten uit de boom vielen. Hij vroeg ons of we "Belgijum" kende en vervolgens de stad "Bruussels". Hij liet de vrucht zien en vergeleek deze met 'Manneke Pis'. Goed verhaal, leuke grap, lekker gewerkt pik! Mijn complimenten.

Ook hier heb ik mijn ogen uitgekeken en genoten van het maken van foto's. Mijn moeder is gek op bloemen en dan vind ik het leuk om die foto's dan te sturen via de app. Niet dat ze wat met die foto's doet, behalve een appje terug met de woorden: "Mooie foto" of "Mooie bloemen" maar het gaat allemaal om het idee hé.

Na de botanische tuinen zijn we op bezoek geweest bij een, wat Didi omschreef als een "touwfabriek", maar wat uiteindelijk een tofufabriek bleek te zijn. U begrijpt mijn reactie bij binnenkomst. Fabriek is ook nog een groot woord, aangezien er 5 man aan het werk waren in een huisje waarin werd gestookt en gekookt.

Gelukkig was dit niet alles wat Didi nog voor ons gepland had. We werden meegenomen naar het huis van een vriend die schaduwpoppen maakt van hout. Bakkie thee gedronken, ze vertelde over de oorsprong van de poppen, van welk hout ze zijn gemaakt, het proces en als klap op de vuurpijl werd vader van 129 naar voren geschoven om te laten zien hoe hij al 450 jaar te werk gaat. Stukje gebakken banaan gegeten, en net als bij onze Hollandse Chinees, vind ik het ook hier niet te eten. Helaas.
Was hartstikke gezellig, gelachen en nou alsjeblieft poppen kopen. Mooie prijs, korting, verschepen en garantie inbegrepen, want ja je bent vriend.
Het houtsnijwerk was echt heel mooi om te zien, maar kom op! Ik en poppen? Nah ah!

Vriendelijk bedankt voor alles en we gingen weer op weg terug naar het hotel om Didi daar af te zetten.

Vervolgens bleven we met Wingman over en begon onze lange tocht naar Bandung.

Zal even doorspoelen:
Hele lange autorit door de bergen en Pancuk Pass, hoog, steil, mooi uitzicht.
Onderweg een keer gestopt voor een toiletbezoek en de dames mochten in een gat plassen, ja ze maken wat mee.
Tijdens deze stop gevraag hoe ver we nog moesten naar de eindbestemming van de dag, volgens Dashcam was dat "sisteen kilohmietur".
Nou mooi! We waren dat zitten wel een beetje zat aan het worden. Al gauw werd ons duidelijk dat het geen sixteen, maar sixty kilometer bleek te zijn. En met een bus die 50km per uur in hooguit zijn 2e versnelling rijdt en het ook geen rechte weg was, kan ik u vertellen dat het nog wel even duurde.

We zijn nog 1x gestopt om een kokosnoot te drinken, niet de kokosnoot zelf natuurlijk want zulke grote rietjes hebben ze niet, maar het vocht in de kokosnoot. Haha grapje, super flauw kut.

Eindelijk was het zo ver, Bandung. Het hotel was in zicht en het vooruitzicht van een douche was echt heel fijn. Wat ik heel gaaf vond, was dat het zwembad midden in de lobby van het hotel was. Een soort binnenbad, maar ook weer niet want het dak was open. Nouja goed, 's avonds weer een tentje opgezocht om te gaan eten en de keuze viel voor een soort doe het zelf bbq met van alles erbij.
Naderhand een stukje rondgelopen op het aangesloten winkelcentrum en helaas, deze hanteerden wel Europese prijzen.
Grote bak koffie, naja ik had een Nutella Blast, gefixed en toen terug naar het hotel. Onvoorstelbaar hoe moe je wordt van zoveel zitten en niks doen.