Sinds 1 juli heeft Daniëlle een nieuwe baan (Yaay! Gefeliciteerd! Super!) en haar vaste vrije dag wordt de woensdag. Nu had ze toevallig wat vrijdagen vrij en deze vrijdag was de laatste, vandaar het geniale inzicht om er een weekendje weg van te maken. De laatste keer was alweer een jaar geleden, toen we met ongeveer dezelfde temperaturen vertrokken naar het noorden des land en we verbleven in het Campanille museum van Ljouwert inclusief ontbijt en ongedierte. Gemist? Klik dan hier.

Blijven we in eigen land? Gaan we nog wat doen? Hoe lang? Het duurde even, maar uiteindelijk kwam Phantasialand in Duitsland uit de hoge hoed van de Jumbo kortingskaartjes actie.

Daniëlle haar laatste vrijdag vrij en toevallig ook mijn vrije weekend, dus na mijn dienst in Hotel Grijsoord afgelopen vrijdag zijn we vertrokken richting DEUTSCHLAND!

Het eerste stuk heeft Daniëlle gereden en net over de grens heeft Max Verstappen uit Leusden het stuur overgenomen.

Een uur in DEUTSCHLAND aan het crossen en het is echt bizar hoe groot de stad AUSFARHT is in dat land.

DEUTSCHLAND heeft echt de meest fantastische namen en dergelijke waar je de meest flauwe grappen mee kan maken. Hierbij een paar uit mijn repertoire:

“Ik heb sinds vanochtend zo’n last van m’n HUBBELRATH”

“Daar zou ik niet gaan eten als ik jou was, krijg je alleen maar GRAFSCHAFT”

“Ik vind die ene zo’n eikel, die kan van mij echt de BREITSCHEID krijgen”.

Heerlijk. Kan ik mij uren mee vermaken en is ondertussen een echte hobby geworden.

Nel navigatie vertelde ons dat we zijn gearriveerd bij het ‘H+ Hotel Köln Brühl’. Ja leuk, maar ik zie toch echt alleen een apotheek en een KAUFHOF. Bleek dat we een stukkie terug tegen een kleine versie van de ‘NEBELHORN’ (berg in Duitsland) op moesten rijden om bij het hotel te komen.

Dik 2,5 uur lang van de airco kunnen genieten dus de klap was flink toen we de deuren van de 108  opende. SCHEIßE wat een hitte.

We hadden ons, als de verstandige HOLLÄNDER die we zijn, ingelezen in de regels omtrent Corona in DEUTSCHLAND. Mondkapjes moeten verplicht op in het openbaar vervoer, openbaren gebouwen en winkels. Ook bij binnenkomst en verplaatsingen in restaurants. Verder overal waar het onmogelijk is om afstand te bewaren.

Het stond ook al duidelijk aangegeven voordat je het hotel binnen kon komen, dus wij toverden ze tevoorschijn en na wat gelach en gezeik zijn we maar gaan inchecken.

We werden geholpen door een ontzettend grote vriendelijke receptionist, die perfect Engels sprak, aangezien wij heel belabberd DEUTSCHS SPRECHEN. Deze vriendelijke kale man droeg ook netjes zijn mondkapje, waardoor hij leek op een grote versie van Humpty Dumpty. Heel komisch.

Onze ZIMMER bevond zich op de tweede verdieping en eerlijk waar, die hal deed mij meteen denken aan ‘American Horror Story: Hotel’ en ‘The Shining’. Zou zweren dat ik een tweeling aan het einde van die hal voorbij zag rennen…

Kamer was hartstikke dikke vette prima en door de aanwezigheid van een fantastische airco, zou het me nog niet eens interesseren als de halve insectencollectie van het Naturalis daar op de muur zou zitten.

Even opfrissen, beetje bijkomen van dat racen op de AUTOBAHN en we vertrokken richting het centrum van BRÜHL om wat te gaan eten. De slabservetten met elastiek weer voor onze bakkes hangen en we konden door de horrorgang naar de lift en weer naar buiten. Het was ongeveer een kwartier lopen naar dat centrum, dus onderweg wat kiekjes geschoten van het traditionele DEUTSCHE dorp.

Van te voren hadden we al bedacht waar we zouden gaan eten deze avond en wat eet je als je in DEUTSCHLAND bent? Juist! Van die grote, dikke bra- sushi!

Meteen gingen die 2 onnozele HOLLÄNDER de fout in door de lendendoeken niet om te wikkelen voordat je de toko binnenkomt en daar werden we op gewezen. Eenmaal in die doeken gewikkeld, mochten we onze handen ontsmetten en plaats nemen waar we maar wilden. Aan tafel hoeft je on-the-go theedoek niet om en mag je de ober gewoon in zijn gezicht likken als je daar zin in hebt. Of we nog wel even dit formulier wilde ondertekenen, zodat als ik bij het DEUTSCHE stel aan tafel 14 op haar schoot zou klimmen, de boete voor mij zou zijn. Prima joh. Hier zitten Bob en Annie de Rooij uit Lutjewinkel en kom nou maar door met die ROHER FISCH.

De sushi was heerlijk en zoals altijd veel te veel om vervolgens weg te lopen als een opgeblazen pinguïn.

Na het diner nog even een wandeling gemaakt door BRÜHL, wat niet alleen traditioneel DEUTSCH klinkt maar er ook zo uit ziet. De terrassen zaten bomvol en de mensen genoten van de zachte avond en de gezelligheid. Het is dat het personeel met mondkapjes loopt, anders zou je zo vergeten in wat voor gekke tijd we nu leven.

Eenmaal terug in het hotel, na een omweg om zoveel mogelijk sushirollen kwijt te raken, wenste Humpty ons een goede nachtrust en bleek dat Jack Nicholson in de kamer aan het einde van de gang verbleef..

Tip van de dag: Niet boeren in je mondkapje. Sushi is lekker, maar niet om je dag mee te beginnen.

Tijd voor FRÜHSTÜCK en het begon al meteen goed met fittie. Fittie is straattaal voor ‘ruzie’ dus jeweetzelluf. Wij namen plaats aan een tafel en legden daar onze spullen neer, om vervolgens wat te eten te scoren. Bij terugkomst waren onze spullen verplaatst en na 2 seconde hoorde ik “ENTSCHULDIGUNG?”. Lang DEUTSCHS/Engels/Hollands verhaal kort, de cappuccino en het pasje van de kamer van de dame bleken al op tafel te staan voordat wij daar plaats namen. Helemaal goed joh, het is vroeg en we hebben het niet gezien. Tafels genoeg. Eet smakelijk.

Het ontbijt was uitgebreid en erg goed. Je moet er wel heel erg aan wennen dat je constant die ellendedoek weer om je waffel moet binden zodra je je tafel verlaat. Maakt het eten halen ook wel weer spannend. Shit! Vergeten. En daar ga je met een snoekduik terug naar je tafel om je mobiele servet te pakken, voordat er iemand wat van zegt. Wat een gezeik..

Op naar PHANTASIALAND! Het weer is zeker niet wat het de dag ervoor was, het is grijs, nat en een stuk koeler. Ach, is misschien ook wel beter dan de voorspelde 59 graden met een lichte kans op wat bewolking. Het was nog geen 5 minuten rijden naar het park en op de parkeerplaats was al te merken dat half DEUTSCHLAND vandaag zijn dagje uit gepland had. We moesten ons van te voren aanmelden en na een goedkeuring hebben wij de kaartjes online gekocht, dit omdat er natuurlijk maar een maximaal aantal bezoekers in het park mag zijn i.v.m. corona. De auto staat en de regen komt steeds harder naar beneden, dus besluiten we maar om de paraplu’s mee te nemen. Beetje regen is niet erg, maar om voor de wildwaterbaan al zeiknat te zijn is natuurlijk ook niet helemaal je van het om 10:00 ’s ochtends.

Vlak voor de ingang worden we door een medewerker van het park naar een andere ingang begeleid i.v.m. te veel mensen bij de ingang waar we heen wilden. Bij de andere ingang was het inderdaad een stuk rustiger en begonnen we ons dagje pretpark in het ‘China’ themagebied van PHANTASIALAND.

Het park ziet er prachtig uit, schitterend oog voor detail en je het is net alsof je in China zelf loopt. Althans, daar ga ik maar van uit aangezien ik nog nooit in China geweest ben en het lijkt op de plaatjes en de filmpjes die je ziet op internet en tv.

Nog geen 2 minuten binnen in het park en de drukte was niet voor te stellen. Het was net alsof er van corona geen enkele sprake was en je hoefde geen rekenwonder te zijn om te zien dat er veel te veel mensen in het park aanwezig waren. Je liep bijna schouder aan schouder en je was tikkertje aan het spelen met je paraplu. Ik was er al helemaal klaar mee. Als dit een jaar geleden was gebeurd, dan had je niemand en vooral mij er niet over gehoord, maar in deze tijd is dit niet normaal. Natuurlijk kan je zeggen: “Dan had je ook niet voor een pretpark moeten kiezen, je weet dat het daar drukker is dan op de kermis op het Eemplein.” Maar waarom moesten we ons dan van te voren aanmelden en mochten we pas met goedkeuring kaartjes online kopen voor deze specifieke dag?

Afijn. Kuthumeur. 1e attractie. Let’s go.

Maus-au-Chocolat is een attractie binnen, dus we konden mooi de regen even laten voor wat het was. Beflapjes met vleugels weer voor, 20 minuten in de rij, 3D-bril gekregen en niet veel later konden we zien in wat voor karretjes we zouden gaan stappen. “MEINE DAMEN UND HERREN! ES LIEGT EINE TECHNISCHE STÖRUNG VOR! LEIDER SCHLIEßT DIE ATTRAKTION! WIR ENTSCHULDIGEN UNS!”

Deze dag begint zo goed…

De volgende attractie werd de ‘Taron’. Deze ligt in het ‘Mystery’ themagebied van het park en ziet er prachtig uit met zijn Noorse uitstraling door de gigantische rotspartijen, waar de ‘Taron’ en de ‘Raik’ doorheen scheuren en de houten hutjes her en der.

De ‘Taron’ is de bekendste en populairste achtbaan van het park en heeft onder andere de wereldrecords voor snelste en langste multi-launch coaster ter wereld. In het kort: Hij gaat snel!

De wachtrij was immens en we hebben zoveel moeten slalommen en van baan moeten wisselen dat het wel leek op de ‘NÜRBURGRING’. In de rij moet je je kleine tafelkleed voorbinden en dat is natuurlijk helemaal geen probleem. Sowieso valt het allemaal wel mee met die dingen, je kan er prima doorheen ademen en sommige hebben echt hele hippe voor hun lippen hangen. Hierdoor kan je jezelf ook wel weer vermaken als je in zo’n lange wachtrij staat. Beetje kijken, vergelijken en uiteindelijk ben ik op de plattegrond van het park maar gaan afstrepen hoe vaak ik sommige soorten voorbij heb zien komen. Net ‘Pokémon Go’ maar dan anders. Bij deze claim ik alvast het idee voor een app!

De ‘Taron’ was fantastisch! Holy shit wat ging dat ding snel! En hij duurde voor je gevoel zo lang, dat dit het lange wachten ook wel waard was. Door tunnels heen, langs de rotsen, omhoog, omlaag, links, rechts, weer sneller en maar gillen terwijl je je snotlap met elastiek denkt te verliezen. Aanrader. 5 sterren.

Tijd voor een snack en wat drinken. Het werd een crêpe met nutella en banaan. We stonden netjes in de rij te wachten en “HALLO! MUNDKAPPE BITTE!” ohja dat ding moet weer op in de rij. Die vrouw was echt crêpe chagrijnig volgens mij, maargoed spatscherm weer op en netjes wachten tot je aan de beurt bent.

De volgende attractie werd de ‘Raik’ en daar kan ik vrij kort over zijn, net zoals de rit zelf. Was leuk. Hij ging 1x vooruit over een stukje baan en toen achteruit weer terug. Het spannendste was dat ik  halverwege de wachtrij de sushigeur vervangen heb voor crêpe met nutella en banaan. Heerlijk, kan je er weer ff tegenaan. 3 bananen.

Het was nog steeds kneiterdruk op sommige plekken in het park en we liepen terug naar het ‘China’ themagebied om daar eens te kijken wat er te doen was.

‘Feng Ju Palace’. Wachtrij van 10 minuten dus laten we dat maar doen dan.

Voor ons stonden een paar dames met zwarte t-shirts, daarop roze letters en 1 van hun had nog een roze sluier op. Je raad het natuurlijk al, inderdaad een Tupperware party on the road.

Er bevond zich 1 dame in dit gezelschap dat er duidelijk al wat jaartjes op voor liep en om even een beeld te schetsen: kennen we Cruella de Vil nog?

Cruella had er ontzettend veel zin in en naar mijn idee kwam dat door het feit dat ze mee mocht met het feestgezelschap of door de 3 Jägermeister bij het ontbijt. Wie zal het zeggen?

Attractie was helemaal kut. Het was de ‘Villa Volta’ uit de ‘Efteling’, je weet wel die ene waar je in een bankje geramd zit en het hele huis om je heen begint te draaien, maar dan in het Chinees. Hoop geschreeuw in het DEUTSCH met flitsen overal, terwijl de hele handel op zijn kop gaat staan. Ik kan daar niet zo goed tegen, dus zeker geen aanrader en krijgt daarom maar 1 kunstgebit. Cruella haar 4e Jägermeister in de wachtrij maakte het voor haar een topattractie.

Na dit doldwaze avontuur kwamen we terecht bij de ‘Geister Rikscha’ met een wachttijd van 5 minuten, wat een minimale aanduiding blijkt te zijn aangezien we direct door konden lopen. Het was donker, aangekleed met grote bomen waardoor het leek alsof je in een donker bos liep. Geen idee wat dit zou worden, maar toen we bij de karretjes kwamen had ik een flauw vermoeden. Wel eens in  het spookhuis in ‘Disneyland’ geweest of in de ‘Droomvlucht’ in de ‘Efteling’? Eigenlijk een lopende band met daarop allemaal karretjes die je door een donkere attractie leiden. Ze worden ook wel “Dark Rides” genoemd en aan de staat van de animatronics (bewegende poppen) te zien, is het maar goed dat het een donker ritje is. Het is een ondergronds spookhuis waarin elementen van de ‘Droomvlucht’ zitten en her en der wat doodgeknuppelde poppetjes uit ‘Small World’ te zien zijn. De meeste zien eruit alsof ze na 1981 echt nooit meer het daglicht gezien hebben, wat het tegelijkertijd doodeng en hilarisch maakt. Goede attractie om even lekker uit te rusten na al dat geslenter met die horde zombies in her park. Beoordeling: 3 lijkzakken.

We vervolgden onze weg en kwamen terecht in het ‘Fantasy’ themagebied. Ook dit zag er prachtig gedetailleerd uit en was meer voor de jongere bezoekers van het park. Ik had de tijd van mijn leven in de SPIELPLATZ! Nee denk het niet.. De regen had ondertussen plaats gemaakt voor die 59 graden en je zag het halve park als LÖWEN op elke vorm van schaduw af duiken. EIN METER FÜNFZIG!

‘Crazy Bats’ werd de volgende en bij de ingang stond er dat dit feestje op wielen in 4D zou zijn.

Vroeger was dit een DEUTSCHE ‘Space Mountain’ – nu ik dit zo allemaal onderzoek heeft die pipo best een hoop “inspiratie op gedaan” van ‘Disneyland’ – en is dit omgetoverd naar een achtbaan in het donker met vleermuizen. Nou dit gaat wat worden dachten wij, 4D, poe poe, laat maar komen die bril en de effecten. Na ongeveer een minuut of 20 zagen we de karretjes verschijnen en hadden we nog steeds geen 3D bril of iets wat dit budget Batman ritje zou omtoveren naar een 4D ervaring met een beetje vaart erin. Wat zou de 4D dan zijn? Moet ik mezelf in m’n gezicht tuffen en denken dat ik door een regenbui heen schiet? Ohnee, dat kan niet want ik moet natuurlijk die placemat met bungeekoorden de hele rit op m’n snuffert laten zitten. Nou ok we zien het wel.

Pluspunten: De rit duurt welgeteld 4 minuten en er leek inderdaad geen einde aan te komen. Toch fijn als je langer dan 10 minuten in de wacht hebt gestaan. De rit was in het donker (ÜBERRASCHUNG!), wat het spannender maakt.

Minpunten: Niks van 4D! Alleen een beetje wind dat je mobiele windscherm wat aan de kant schoof, her en der wat lichtjes die je de indruk moesten geven dat je aangekeken werd door schele vleermuizen en geluiden van vleermuizen die overduidelijk het bloed van Cruella hadden gedronken en zich ter pletter vlogen tegen je karretje.  

PHANTASIASTISCH! VIER STERNE!

Het werd tijd voor een late lunch. We wilden dit eerder doen, maar gezien de drukte bij alle eettentjes rond het middaguur hebben we maar even gewacht. Bleek een goede zet te zijn.

We sloten achteraan in de rij bij een tentje dat patat verkocht en daar hadden we zin in. Beetje kletsen met elkaar, mensen observeren, bedenken hoe ik sommige stukken op digitaal papier ga verwoorden en “HALLO! MUNDKAPPE BITTE!”. Door het hele park mag je over elkaar heen klimmen en de wildste dingen met elkaar doen, maar waag het niet om in de rij zonder MUNDKAPPE! te staan. Voortent weer voor de kiezen gebonden en niet veel later zaten we lekker aan een BRATWURSTMENU.

Poging 2 voor de ‘Maus-au-Chocolat’. Deze attractie is de eerste interactieve 3D-darkride van Europa en speelt zich af in een bakkerij die geplaagd wordt door muizen. De wachtrij is superleuk aangekleed en je hebt echt het gevoel alsof je door een oude bakkerij loopt. Recepten aan de muur, kastjes met kookgerei, hele stellages vol met voorraadpotten waarin de meest gekleurde en gekke dingen zitten en het constante geluid van een grote hoeveelheid MÄUSE die de boel op stelten zetten.

We zijn het punt voorbij waar we de vorige keer eruit gesodemieterd werden en niet veel later mochten we plaatsnemen in een karretje waarin we de controle kregen over onze eigen slagroomspuit. Ook de bedenker van deze attractie heeft een jaarkaart van ‘Disneyland’, want deze attractie is de perfecte combinatie van ‘Ratatouille’ en ‘Buzz Lightyear Laster Blast’. Je racet in je karretje over een baan door de bakkerij en om de zoveel meter stop je voor een deur. Deze deur gaat vervolgens open en op het scherm verschijnen allemaal muizen in 3D die je door middel van je slagroomspuit kapot moet schieten. Hoe meer muizen je neer maait, hoe meer punten en die verschijnen in een display voor je in het karretje. Je speelt tegen je buurman of buurvrouw en laat ik nou door mijn jarenlange game-ervaring en SCHNELLE FINGERARBEIT mijn buurvrouw keihard ingemaakt hebben. Geweldige attractie! FÜNF MÄUSE!

Op naar het ‘Deep in Africa’ themagebied om ‘The Black Mamba’ te trotseren. Het is een omgekeerde achtbaan, wat in houdt dat je onder de baan hangt. De wachtrij gaat slalommend naar beneden langs een waterval en de achtbaan schiet op meerdere plekken langs je heen. Je waant je echt in een soort jungle, met de achtbaan als een gigantische slang die er dwars doorheen kruipt.

Hij was echt supervet! Snel, loopings, kurkentrekkers en dat allemaal dwars door die groene jungle heen. Dikke vetter aanrader!  FÜNF SCHLANGEN!

Wildwaterbaan 1: gesloten.

Wildwaterbaan 2: Wachtrij van 120 minuten. TSCHÜSS!

De laatste attractie op onze to-do-list was de ‘Colorado Adventure’ in het themagebied ‘Mexico’.

Het was een treintje met karretjes erachter dat op het eerste gezicht niet heel spectaculair leek, maargoed wachtrij was kort en het was de laatste dus yolo. Ik hoef denk ik niet te vertellen, waar een treintjesachtbaan door de rotsen op gebaseerd is? Mooi.

Voordeel van een buikje is dat het niet alleen lekker zacht is en de nodige klappen kan opvangen, maar dat je ook aardig strak en vast zit in zo’n karretje. Dit geldt alleen niet voor je medepassagier als deze in dezelfde beugel komt te zitten. Leuker dan we dachten, langer dan het eruit zag, bijna mijn vriendin verloren. VIER DAMPFLOKOMOTIVEN!

Ijs gehaald. Vet lekker.

Nog een keer treintje. Weer bijna mijn vriendin verloren. FÜNF DAMPFLOKOMOTIVEN!

Tijd om terug naar het hotel te gaan en PHANTASIALAND gedag te zeggen. Prachtig park, hele leuke attracties en zeker een aanrader om naar toe te gaan.

Eenmaal terug in het hotel even bijkomen, dat coronazweet van je af douchen en opfrissen om het bruisende centrum van BRÜHL weer op te zoeken. We wilden naar die terrasjes van de avond ervoor en daar wat eten. Zo gezegd zo gedaan en als echte HOLLÄNDER eerst 2 keer ergens langs lopen, voordat je toch besluit om terug te gaan naar dat eerste tentje.

Het was een gezellig smal terras en net nadat we onze drankjes hadden besteld, begon er tegenover het restaurant een bandje van 5 Turkse mannen muziek te spelen. Onze drankjes werden gebracht en de ober vertelde ons ook maar even dat er niet gepind kan worden, alleen cash. De band bestond uit 2 accordeonisten, 1 drummer, 1 keyboardspeler en 1 saxofonist. Ze hadden een heel breed repertoire dat vooral veel verschillende toonhoogtes bevatten. Na een minuut of 10 en een nummer of 3 en een beetje, kwam de saxofonist met zijn hoedje langs de tafels om het toegangskaartje voor dit pop-up concert nog even te innen. Geen pin, alleen cash, 1 en 1 is DREI natuurlijk. Helaas vrind, wij waren niet voorbereid op een cash-only dinner dus je mag het doen met een applaus van Bob & Annie.

We hadden het eten net achter onze kiezen toen in de verte het onweer op begon te starten. Ik snel naar de bank tegenover om geld te pinnen, kutding deed het niet. Ik nog sneller naar een andere bank, deed het ook niet. Uiteindelijk gelukt en nog nooit zo vlot afgerekend. Met bakken stortte het water uit de lucht en de klappen onweer waren zo hard, dat de terrassen in record tempo zijn ingepakt en opgeruimd. We hebben de vaart erin gezet, maar op een gegeven moment was het niet meer te doen en moesten we schuilen. Na ruim 3 kwartier was het zo goed als over getrokken en zijn we in een tempo waar Nordic Walkers jaloers op zijn, teruggekeerd naar het hotel.

Bij binnenkomst in het hotel bleek Humpty Dumpty een avond vrij te hebben en was daar zijn collega Mattheus. “WIE IST DAS WETTER DRAUßEN?” Ja, nat en het onweert vriend. Volgens Mattheus was de onweersbui nu aan de andere kant van de rivier en blijft het hangen, omdat het niet over de bergen heen komt. Goed verhaal, lekker kort, welterusten.

Onderweg naar onze hotelkamer zag ik allemaal knopjes op de muren en ik dacht dat het lichtknopjes waren. Nadat ik er op 2 gedrukt had, bleken het de bellen te zijn van de kamers en heb ik een laatste sprintje getrokken. Die enge tweeling die op de hal zwierf aan de kant gebeukt en we waren veilig in onze kamer.

Kapot. SCHLAFEN.

De laatste dag van dit DEUTSCHE ABENTEUER was aangebroken en na wat uitgeslapen te hebben, vertrokken we weer naar het buffet voor het FRÜHSTÜCK. Deze keer geen fittie gezocht en er goed op gelet of de halve inboedel van een andere hotelgast niet op tafel lag, voordat wij plaats namen.

Ze hadden van die kleine melkpakjes staan, met van die rietjes en ik was meteen weer terug op de basisschool terwijl ik aan mijn pakje schoolmelk zat te lurken. Heerlijk.

Volgegooid en met dat we vertrokken nog even de tafel van die FRAULEIN van gisterochtend overhoop gehaald. Nee grapje, alleen per ongeluk wat zout in d’r cappuccino laten vallen.

Spullen gepakt, voor de laatste keer in het hotel de afdekzeilen met lint voorgebonden, uitgecheckt en daar gingen we weer.

Vlak voor de grens nog even de tank volgegooid en daarna het beste gehaald wat DEUTSCHLAND een toerist kan bieden: ‘de McRib’. Ik was een gelukkig man.

We hadden het idee om naar ‘Venlooooo’ te gaan, want we hadden van het VVV-kantoor in Leusden gehoord dat daar één of andere outlet zit met leuke dingen. Is goed, rijden we wat om en gaan we daar even kijken.

DRUK! We hebben bijna 3 kwartier in een file in ‘Venlooooo’ gestaan, voordat we rechtsomkeert konden maken en maar besloten om gewoon lekker naar huis te gaan.

Op de AUTOBAHN nog een ‘Mercedes’ met een identiteitscrisis gezien en de nodige flauwe grappen gemaakt.

Isa was weer dolblij om ons te zien en ook deze keer de schoonouders weer hartelijk bedankt voor het oppassen op ons autistische kalf.

Geslaagd weekend met helaas een ruwe start, maar het was zeker lekker om er even uit te zijn.

AUF WIEDERSEHEN!

Patrick

‍