Ik ben geen strand persoon. Nooit geweest en zal ik ook nooit worden. Als kind was ik nooit te vinden in een zandbak en naar het strand gaan vond ik een straf. Dat ranzige zand dat overal tussen gaat zitten, blijft plakken en vervolgens tussen die twee liter bussen volle melk van mij lekker gaat schuren. Bah. Insmeren vind ik echt een kut klusje, maar moet het toch doen vanwege het snelle verbranden. Dit albino lichaam bevindt zich weinig vrijwillig in de zon en dan bouw je natuurlijk ook geen anti-aanbaklaag op. Schaduw is mijn place to be en ik zag een beetje tegen de tocht op. Ietwat chagrijnig begonnen aan dat kut klusje wat men invetten noemt en daar ging deze ijsbeer.

09.00 het ontbijt zat erin en we vertrokken naar het strand, waar we opgehaald zouden worden voor het snorkel avontuur. 15 seconden later stonden we op het strand en werd er in de verte, vanuit een 'diving & snorkling' hutje naar ons gewuifd. We werden welkom geheten door 3 vriendelijke Balinezen: Tigor (de vriend van, en eigenaar), Hutu en Maui (uit de film: Moana).
De zwemvliezen werden gepast, de maskers opgemeten en natuurlijk vooraf afgerekend. Je weet natuurlijk nooit of die toeristen er met je uitrusting vandoor gaan midden op zee.

De boot kwam aan varen en parkeerde zichzelf praktisch op het strand. Mooi op tijd en instappen dacht we, maar niks was minder waar en Kapitein Ortega begon ineens aan zijn boot te sleutel. Na de kluswerkzaamheden gezien te hebben op de ferry, begon ik haast te denken dat dit traditie was voor iedere vaart. Uiteindelijk kreeg Pi Piraat zijn watertuktuk niet meer aan de praat en kregen we een andere, waarvan de kapitein hem letterlijk op het strand parkeerde.
Na wat wikken, wegen en duwen kwamen we los en vertrok de tocht naar Menjagan Island.

Aan boord van de Gebroken Banaan onder het gezag van Kapitein Mieglo waren 6 Hollanders en 2 toeristen uit het land wat dit jaar als laatste is geëindigd met het Songfestival: Engeland.
De twee Britse toeristen heetten Joseph and Sarah. Beide 60 plussers en waren hier op een korte vakantie. Sarah ging snorkelen en Joseph ging met Tutu duiken.
Op een gegeven moment werd ik door een reisgenoot gewezen op de bikinilijn van de Britse dame. Ik hoor jullie denken: "Gadverdamme, waarom let je daarop?" Maar als iemand dezelfde bikinilijn heeft als Bruce die gisteren hing te chillen in zijn struik, dan is dit heel moeilijk om niet te zien. Het feit dat je al 9 dagen met dezelfde 5 personen rond reist en je om je heen niks anders hebt dan water, is er na 20 minuten ook niet heel veel meer om naar te kijken en ga je letten op details. Het woord 'details' is in dit geval zacht uitgedrukt.

Na een toch van ongeveer 40 minuten waterdruppels tellen, om maar niet afgeleid te worden door de Britse hoofddeksel van de 'Queen's Guard', kwamen we aan op het eiland dat onderdeel is van het Bali National Park. Overal bordjes dat je the wildlife niet mocht voeren, dus we zijn direct gestopt met het aanbieden van snoepjes aan Sarah.

Ik had mijn telefoon in het nektasje, wollah, gestopt en was gelukkig zo slim om het eerst vanaf de kant te testen. Onder water werkte het nektasje, wollah, voor geen meter dus ik heb helaas geen foto's van deze aflevering van 'De Snorkels'. Dan moet ik het maar gaan beschrijven en aan de reacties op mijn stukjes te zien, moet dit goed komen.

Flippers aan, duikbrillen op en *plons* daar lagen 7 Moby Dick's in de Balinese Zee.

Het leven onder water was werkelijk beeldschoon. Overal waar ik keek, zwommen de meest gevarieerde tropische vissen. Alle kleuren, vormen, lengtes, merken en types zwommen om me heen alsof ik één van hun was.
Naast de sprookjesachtige vissen was er ook veel koraal in dezelfde hoeveelheid verschillende kleuren, vormen etc.

Gigantische scholen met kleurrijke vissen kwamen voorbij en ik besloot om er doorheen te zwemmen. Ik stopte en was geheel omringd door de achtergrond dansers van Sebastiaan, tijdens het liedje: 'Diep in de zee'.

Ik zwom de school vissen uit en daar kwam de enige Moby Dick met snor voorbij zwemmen.

Onze eigen Freek Vonk had een go-pro mee die het wel onder water deed. De zeldzame Britse Vinvis die als enige van zijn soort haar op zijn tanden heeft, is helaas aan het oog van de wildlife fotograaf ontsnapt.

We hebben zeker een uur voor de kust van Menjagan Island liggen dobberen en duiken, al kijkend naar die wonderlijke onderwater wereld en hier en daar een sprong van de Britse Bultrug met koraaltoupet.

Het was tijd om even op adem te komen, aan te spoelen en te gaan lunchen. Ook dit hadden de boys van de organisatie voor ons geregeld. We moesten wel eerst nog even op de boot wachten, want die was bij Lulu en Joseph (de trainer van Sarah) die verderop aan het duiken waren.
De lunch was koud, niet te eten en ik ben me daarna als wildlife gaan gedragen, zodat dyslectische toeristen mij alsnog konden voeren. Niemand trapte er in, want er komen helemaal geen Walrussen voor op Bali. Helaas, kans gemist.

Ronde 2 van dit avontuur. We sprongen weer bij Kapitein Geenbaard in de sloep en vertrokken naar de andere kant van het eiland. Dit stuk noemen ze: Coral Garden.

Dit keer begonnen we iets verder uit de kust en zag het er allemaal net zo uit als in 'Finding Nemo': hier en daar een Dory, zeesterren, koraal en een Manta die kleine visjes mee op schoolreisje nam. In het opdiepe gedeelte zwommen opnieuw allerlei soorten vissen en voor je het wist, liep de bodem heel steil af met een weg van koraal die verdween in de diepte.

Dit keer snorkelde El Tigre ook met ons mee, om ons te wijzen op bijzondere fauna die je anders zou missen. Dankzij Tijgertje hebben een onder andere een Barracuda gezien, een Moeraal en  Zeekomkommers. Op een gegeven moment gaf Tijgerbalsem met signalen aan dat we bij hem moesten komen, hij nam een duik en haalde zijn hand door een Ame.. Anne.. Awe.. Anemoon die 3 Clownvisjes te voorschijn toverde. We hadden Nemo gevonden!

Ook op deze locatie bijna een uur rondgedobberd en 2x gepasseerd door een Britse Beloega met extensions.

Samen met de Nederlandse Steve Irwin nog een zeeslang op de foto gezet en toen was het tijd om terug te keren naar de schuit van Kapitein Haaka.
Iedereen was weer aan boord en na bijna 5 uur, was het tijd om terug te roeien naar het resort.
Dat kleine bootje ging best met een rotgang over het water heen en ik vond het echt heel knap om te zien hoe Leonardo MieCaprio zich staande wist te houden op de punt van onze mini Titanic. Eerlijk waar, dat ding maakte soms zulke klappen dat ik ons allemaal midden op zee zag dobberen en we terug moesten op de rug van onze bebaarde Free Willy.

De cruise hadden we overleefd en deze internationale aflevering van 'De Snorkels' was tot een einde gekomen. De boys van 'Diving & Snorkling' hartelijke bedankt voor deze mooie ervaring en samen met hun de Britten uitgezwaaid die al zwemmend vertrokken richting de horizon.

Een paar uurtjes nog liggen chillen in en om het zwembad, terwijl de laatste aflevering van Game of Thrones zich tegoed deed aan de WiFi van het hotel. Prachtig om al die boze en vragende blikken te zien bij het zwembad, wie die mafkees is die het internet zo traag maakte. Dat was ik, lekker puh.

‍

Douchen, omkleden en even naar de "winkelstraat" (4 halve schuren en 1 buikloop toko) aan de overkant van het resort voor wat lekkers bij de aflevering van straks. Het anti-muggen brouwsel van gisteravond had zijn werk goed gedaan en ondertussen zien mijn armen er weer net zo armoedig uit als voor de steken. Ik kwam niet meer geloofwaardig over als Rico Verhoeven dus heb ik vrijwillig mijn armen boven een lamp gehouden. Men gelooft me weer.

De receptioniste was zo lief om op te schrijven welk wondermiddel ik bij de apotheek moest halen, dus wij op weg. Bij de apotheek kostte mijn aankoop 21.500 rupia, ongeveer €1,30. Ik gaf de beste man 22.000 rupia, maar hij had geen muntjes van 500 rupia meer dus of ik genoegen nam met een Vitamine-C snoepje.

Ik heb als een hooligan z'n hele tent overhoop gehaald. Geld is geld.
Het snoepje was lekker en als dit net zo goed werkt als het muggenspul, dan zit ik de komende 10 jaar gebakken.

Wat een verschrikkelijk einde van Game of Thrones! Naar mijn idee te open en inderdaad niet wat men gehoopt/verwacht had.

19.00 en tijd om te gaan schaften. Ook vanavond weer lekker gegeten in het resort en de plannen besproken voor morgen.
Morgenochtend worden we om 10.00 opgehaald en vertrekken we naar Aneka Lovina hotel, wat ongeveer een uur hier vandaan ligt. De activiteiten van morgen zijn: de Git-Git waterval en de Air Panas (hot springs). Het zal mij benieuwen.

Over het potje Skip-Bo gaan we het verder niet hebben. De Radler was lekker.
Tijd om te gaan schrijven voor jullie en dan de klamboe in.

Ik heb gewoon een Nemo gezien! Zo gaaf!

Patrick