Allememaggies wat begon deze dag vroeg! Om 03.00 uur werd ik het bed uitgeschopt door Daniëlle en om 03.45 zaten we weer bij Tosti in de Kia Zerekonto richting Borobodur.

Wordt je overdag aan alle kanten ingehaald door scooters, auto's, busjes, koetsen met paarden en Mowgli's op olifanten; om dit tijdstip bijna geen ayam op straat. Ayam is kip in het Hollands. Alstublieft weer wat geleerd.

Na ongeveer een half uur tot 3 kwartier kwamen we aan bij de ingang van de Borobodur. Tassencontrole, tickets halen, sticker op je borst plakken zodat ze weten dat je voor de zonsopkomst bent (waarom zou je daar als toerist in hemelsnaam anders zijn om half 5 ''s ochtends???), zaklamp mee en volg de kudde richting de immens grote tempel.

Ook al is het donker, de Borobodur is immens groot en daar heb je geen nachtvisie voor nodig. Je voelt je echt heel klein als je aan de voet van dit prachtige boeddhistische heiligdom staat.
Na, wat voelde als, 15000 ongelijke treden te hebben beklommen stonden we bovenop dit magnifieke complex. In het donker zie je de vormen van alle 'torentjes' die op de bovenste laag staan en naarmate er meer daglicht verschijnt, wordt de magie van deze plek steeds groter.
Ik denk dat er al gauw een mannetje of 100 zich op de tempel bevond en iedereen was in afwachting van de zon, die in de verte boven een vulkaan (of gewoon een hele grote steen) zijn eerste zonnestralen over dit prachtige land zou gaan laten schijnen.

Rond kwart voor 6 was hij er dan, de zon. Het is een once-in-a-lifetime moment dat je pakt en al het groen rondom de tempel, in combinatie met een wereld die 'wakker' wordt, maakt je op dat moment heel even een koning te rijk.
Het was een magisch moment, maar ook zo weer voorbij. Ik had nog nooit een zonsopkomst meegemaakt, voornamelijk omdat ik het daglicht graag later zie dan 08.00, dus dit was zeker een moment om niet gauw te vergeten.

Met daglicht hebben we op en om de tempel nog een tijdje gelopen en vooral foto's gemaakt. Hartstikke leuk dat genieten, maar je bent toerist en het thuisfront wil natuurlijk wel zien wat je allemaal gedaan hebt.
Wat je nou heel goed kon zien waren alle details in de stenen. Overal waar je keek zat wel iets van een verhaal. Prachtig.

Na ongeveer 240 foto's per meegenomen camera, was het tijd om deze vereeuwiging van geschiedenis te verlaten en te gaan ontbijten in het complex waar we in alle vroegte begonnen.

Het ontbijt zat er eindelijk in en het was tijd om Tufpit wakker te maken in de Kia Openneero.
De volgende bestemming van deze ochtend was de Kraton, het paleis van de Sultan.
Voordat we daar naartoe zouden gaan, had Toffepik het idee om ons door een bekende winkelstraat te laten slenteren om wat tijd op te vullen, de Malioboro straat.
Veel winkels nog dicht, want die zouden later op de dag/avond pas open gaan, dus in een tempo slalommen om alle straatverkopers en door naar Toftor die aan het einde van deze straat op ons zou wachten.

Aangekomen bij Kraton en het eerste wat we zien, zijn een groep monniken die waarschijnlijk met schoolreisje zijn. Grappig om te zien dat deze kale batsen met de nieuwste en grootste ipads en camera's rondlopen, terwijl je niet beter weet dan dat die Krillins (Dragonball referentie voor degene die ik nu kwijt dreig te raken) de hele dag zitten te bidden en bonsais bij te snoeien. Hoe dan?

Kaartjes halen en er moet extra betaald worden per meegenomen camera. Mijn schoonvader en ik fotograferen alles wat los en vast zit, dus 2 tickets voor William Rutten (fotograaf playboy) en stagiair please!
Willen we een gids? Sommige van ons hebben de afgelopen nacht weinig geslapen en gaan er het liefst met 50 in z'n 3 doorheen, maar vooruit doe maar een gids. "LAHKSMI ENTRANCE PLEASE! LAHKSMI ENTRANCE!"
Ik was ondertussen bezig met het bevestigen van mijn VIP-pasje dus ik had niet door dat dat onze gids zou zijn. Ik ben ready en voeg me weer samen met de groep die bij de ingang staat te wachten +1.

Ik wist, na 1 blik, direct dat wij een gouden gids (haha) te pakken hadden. Lahksmi was een Indonesische dame van rond de 439, sprak Nederlands, was niet langer dan 1 meter 5, had maar 1 blik op haar gezicht en produceerde niet meer decibel dan haar lengte: 1.5. Nou dit wordt een feestje!
We begonnen aan de tour door het paleis en ik stortte mij volledig op de rol die mij toegewezen was. Foto hier, foto daar en ondertussen wat proberen op te vangen van de uitleg van Lahksmi. Al vrij snel opgegeven, want ik hing bijna letterlijk aan haar lippen om wat te kunnen verstaan en ze vroeg of ik daarmee op wilde houden. Ok prima, ik ga wel weer foto's maken.

Veel goud, de over-over-overgrootvader van de eerste sultan zat ergens in zijn eentje een concert te geven, bloemen, vogels en overal spullen en foto's van Sultan 1 t/m 10 achter glas.

‍
Na een tijdje heb ik weer een poging gedaan om te luisteren naar onze gouden gids.

"De negende sultan.. De negende sultan.. De negende sultan van Java.. De negende sultan van Java hield veel van koken."
Geweldige vrouw en ik wilde haar beslist niet beledigen, maar dit kon ik niet aan.

47 foto's verder en ik probeerde het nog een keer.
"Op deze foto ziet u de Sultan en zijn vrouw."
"Op deze foto ziet u de Sultan en zijn dochter."
"Op deze foto ziet u de Sultan met een geweer."

GOU-DEN GIDS! Ik ben bij het foto's maken gebleven.

Aan het einde van het bezoek aan het paleis van Agrabah, hebben we Lahksmi vriendelijk bedankt en heeft ze nog een foto van ons gemaakt.
Tiptop had de airco alweer laten draaien en we gingen onze tour du jour vervolgen.
We hadden zin in kopi (koffie, geen dank) en Tictac wist DE plek.

Als je de film de Bucket List met Jack Nicholson en Morgan Freeman hebt gezien, dan heb je misschien wel een idee.
Kopi Luwak is de duurste koffie ter wereld en wij gingen naar een plek waar deze gemaakt werd.
Kopi Luwak wordt gemaakt van koffiebonen die eerst opgegeten worden door een Loewak, een katachtig dier dat in de jungle leeft. Het beestje poept die bonen weer uit, ze worden gewassen, gedroogd, gepeld, geroosterd en je hebt vervolgens een bakkie pleur. Gelukkig hadden ze de bonen al klaar, want anders had ik nu nog op m'n koffie zitten wachten. Wij vonden zelf dat het niet heel veel indruk maakte, maar het was leuk om een keer koffie gedronken te hebben van €300 de kilo.

Door naar de laatste bezienswaardigheid en dit was er eentje die op mijn bucket list stond, de Prambanan.

De Prambanan is het grootste hindoeïstische tempelcomplex in Indonesië. En ook hier voelde ik mij, net als bij de Borobodur, heel klein en tegelijkertijd zo speciaal dat ik dit mocht zien.
In 2006 heeft een aardbeving een flink stuk hiervan verwoest, maar dat wat er nog staat is adembenemend. Ook hier zijn de details in de stenen schitterend. Overal tekeningen en beelden van o.a. Ganesha en Shiva die je verbeelding goed aan het werk zetten.
Het was een vrij groot park waar we doorheen moesten lopen en, omdat iedereen er voor zijn gevoel al anderhalve dag op had zitten hebben we na het belangrijkste gedeelte de vaart er een beetje in gezet. Er was weinig schaduw in dat park dus, ik ben niet alleen goed verbrand op sommige plekken, maar ook de airco in Tippiewan z'n Kia Monstro was een verademing.

Ik zou nog voor Dennis even gaan kijken voor Yu-Gi-Oh spullen dus ik had aan Tropic gevraagd of hij mij (en Daniëlle, voor het geval ik al het vakantiegeld erdoorheen zou prambaknallen) wilde afzetten bij een winkel, waar ze volgens Dennis en Google die dingen zouden hebben.
Zo gezegd zo gedaan en wij stappen uit bij een piepklein winkeltje met Gundam stickers op de deuren. Zag er van buiten al goed uit dus ik vol enthousiasme naar binnen. He-Le-maal niks van Yu-Gi-Oh.. En bedankt Dennis..

Eenmaal terug in het hotel de zwemkleding aan en badderen maar. Heerlijk na zo'n dag vroeg op staan, veel doen en hitte.

Het is moeilijk om hier een restaurant te vinden waar je even kan zitten en gewoon a la carte kan bestellen. Dus na een mislukte zoektocht van een half uur, besloten we om terug te gaan naar het hotel. Deze keer hebben we het buffet links laten liggen en gekozen voor de a la carte opties. Veel beter! Enige nadeel was dat in mijn gerecht de sambal verstopt zat en ik opnieuw de functies van mijn tong tot zeker morgenmiddag kwijt ben..

Morgen gaat de reis weer verder en komt Tiptop ons om 06.00 uur ophalen. We hebben om 06.45 uur de trein naar Mojokerto, om van daaruit verder te reizen naar een hotel vlakbij de Bromo vulkaan.
Beste collega's ik wil bij deze graag een extra week vakantie aanvragen..

Iedereen bedankt voor de lieve en leuke reacties en nu zijn jullie up to date. Morgen weer een dag en weer een verhaal!

Patrick

‍