De 'vrij te besteden' dag begon vandaag heerlijk rustig. Uit kunnen slapen tot een uurtje of 8 en tegen 09.00 richting het ontbijt. We waren met z'n 2en, want de Wielerploeg van Leusden was al lang en breed vertrokken voor De Ronde van Ubud.
De fried noodles als Lady en de Vagebond weggeslurpt en daarna bij de receptie een taxi fixen voor naar de Bali Swing.
Voor omgerekend €20 (kijk zo kan het ook) hadden we een retourtje geregeld en na 10 minuten stond onze chauffeur klaar met de Toyota Avanza.
Putu, zo heette de beste man, droeg een traditioneel hoofddeksel die Didi ook droeg op dag 2 van deze excursie. Geen idee meer? Lees maar even terug en bekijk de foto's.
Het was ongeveer een half uurtje rijden en Toettoet was zo vriendelijk om even te stoppen bij een ATM voor de nodige rupia's. We wisten wat het ging kosten, dus ze waren hard nodig.

De Bali Swing is, zoals ik de vorige keer ook omschreef, niet meer dan een grote speeltuin waar je kan schommelen op hoogte. We hebben de aansprakelijkheidsformulieren ondertekend en de entree van 1 miljoen rupia betaald. Miljonairs je weet zelluf! We kunnen de diepte instorten en het enige wat ze dan voor ons doen is pleisters aanbieden, want ja getekend is getekend. Goed vooruitzicht.
Eerst natuurlijk weer trappen af en bij de eerstvolgende checkpoint kregen we een stempel op onze hand. Als ze je lichaam dan terugvinden in de diepte, weten ze tenminste van welke hoogte je gestort bent en of de afstand een nieuw record is.
Nog een trap af en de stempeldrukker begint ineens op zijn fluitje te blazen. Ik schrok me helemaal wild en dacht direct dat ik iets verkeerds had gedaan in de ogen van de klifbadmeester. Nog geen seconde later begonnen alle personeelsleden van de Bali Swing in koor te roepen: "WELCOME TO THE BALI SWING!"
Ik heb dat fluitje van z'n nek getrokken en zo de diepte in gesodemieterd. Mafklapper.

De eerste attractie van deze Efteling op hoogte was natuurlijk een schommel, hoe kan het ook anders. Er zaten allerlei toeristen op bankjes voor en schoten de nodige kiekjes van degene die op de schommel zat. Leuk. Er is publiek voor als je touwtje knapt. Kom je tenminste nog eens in je leven op Dumpert te staan. Ik zie de tags al voor me: #Ganesh #Schommel #Bali #Duik #Holland #Airdrop
Het publiek bleek de rij te zijn voor deze attractie en hebben we maar even gelaten voor wat het was. Dezelfde schommel ernaast had minder ramptoeristen dus we zijn daar maar in de rij gaan staan.

De Bali Swing is niet alleen een Julianatoren waar schommelen de nummer 1 attractie is, maar vooral een walhalla voor alle Instagramgeile modepoppetjes. Overal waar je kijkt zie je toeristen in alle vormen en maten zwoele poses aannemen en met hun haren en kleding wapperen in de wind. Alles voor die likes! Vooral de Aziatische gebruikers van dit platform leven zich hier uit als wereldsterren. De partners van deze amateurdiva's zijn aangesteld tot fotograaf en worden nog net niet met zweepslagen aangestuurd.

Hij: Hoofd naar links!
Zij: Hou je bek! Je weet dat rechts mijn betere kant is!
Hij: Ja schat. *klik

Daniëlle staat weer prachtig op de 300 genomen foto's.

Het was tijd voor de eerste katapult en Daniëlle beet het spits af. Ze vond het geweldig en daarna was ik aan de beurt. Ik had direct al medelijden met de schommeldouwer en toen moest ik nog verankerd worden. Het touw, wat ze om je middel binden, was uitgerekend voor niet mij groot genoeg. Ik heb natuurlijk ook niet het formaat van die stukjes citroengras die ze de hele dag door op de schommels hebben zitten. De swingswinger kwam terug met een liaan en ik kon met een subtiel sprongetje op de schommel gaan zitten.
Ik zag het zweet op het voorhoofd staan van de toeristenwerper en toen moest hij me nog achteruit trekken voor de afzet. Daar ging ik dan met een, voor mijn gevoel, bloedgang richting de diepte van Bali. Het was heel leuk en gaaf om vooral de omgeving zo te aanschouwen, maar na 3x heen en weer was deze slingeraap er wel weer klaar mee. De bemanning van de katapult ook.

Er zijn in totaal 18 attracties in dit Balinese Slagharen die stuk voor stuk zijn ontworpen voor het vergroten van je sociale media status. Naast een arsenaal aan verschillende soorten en maten swingshots, zijn er ook vele 'photobooths' in de vorm van vogelnestjes, bedden en stenen waar je op/in mag klauteren.
De volgende attractie was één van deze vogelnestjes. Je kan zelf wel 30 selfies nemen in dat ding, maar dan zie je nog niks van de attractie zelf dus liepen we tegen een probleem aan. Het personeel van de Bali Swing roept er in dat geval een fotograaf voor je bij die de nodige plaatjes voor je schiet. Nadeel: de foto's kosten aan het einde van de rit de helft van het entree geld.
Tip van de dag: Geef je camera aan een Aziatische dame of heer. Zij weten zeker 17 likes per foto te scoren en nemen ze werkelijk in alle hoeken, posities en met elk filter. Arigatō!
Ik kon het niet laten om in elk vogelnestjes om mijn moeder te schreeuwen voor eten. De fans lagen dubbel.

De lunch was inbegrepen en na ongeveer anderhalf uur zwoele kiekjes schieten voor op Instagram, besloten we hier gebruik van te maken. Ik was begonnen met het opscheppen van mijn bord, beginnend met rijst natuurlijk, toen de vriendelijke dame vertelde dat dit het vegetarische buffet was. Ook dit heb ik de diepte in gesodemieterd, samen met het nieuwe fluitje van David Hasselhoff bij de checkpoint. Halve zool.

De Carnivorenlunch was 1 rijstveld lager en na het verslinden van de kip was het tijd om Swing Flags verder te gaan verkennen.
Daniëlle heeft nog een aantal schommels getrotseerd en ik stond samen met de andere 84 fotoslaafjes in het park foto's te maken van onze werkgevers.
Ik ben nog wel op een boot geklommen en in een helikopter om ook mijn Instagram verhalen te verrijken met zwoele foto's. Alles voor de fame!

Opnieuw schrok ik me de pleuris van het fluitje. Dit keer omdat er mensen de speeltuin verlieten en al het personeel in koor schreeuwde: "BALI SWING THANKS YOU!"
De badmeester ligt 1500 meter lager met een stempel op zijn voorhoofd en een fluitje in zijn..

De leukste attractie vond ik zelf de dubbelschommel in de vorm van een bed. Ook hier weer een voorbij klimmende Aziatische dame gevraagd of zij foto's wilde maken. Deze had een flinke laag Bison Kit opgesmeerd, een wapperend jurkje aan en een rieten hoedje op. Ik dacht goud in handen te hebben, wat betreft de likes voor de foto's, maar uitgerekend deze had er geen hond van gegeten. Op 1 plek blijven staan, de zoomfunctie niet gebruikt, geen filters toegepast en alle foto's rechtop genomen. Amateur.

Na bijna 4 uur schommelen en foto's maken van mijn fotogenieke model en Daniëlle, was het tijd om Schommelaanland te verlaten. We hadden met Roekoe afgesproken dat we hem zouden appen als we weer terug naar het hotel wilde, maar hij bleek al die tijd op ons gewacht te hebben. Gelukkig mochten we het ijsje wat we gehaald hadden voor het wachten, in de auto alsnog opeten. Hele achterbank onder de Caramel Cream.
Half uur later weer terug in het hotel en BoeBoe bedankt voor de rit. Uiteraard fooi gegeven. Rustig maar.

Zwemkleding aan, telefoon opladen en 2 uur later werd ik wakker geschud.. Vermoeiend hoor, dat leven van een Social Superstar.

De Wielerploeg van Leusden was ondertussen ook alweer terug van hun Tour Du Riz, dat is Frans voor Toer de Rijst. Ze hebben het een en ander erover verteld, maar ik zat nog steeds met de Black Canary in m'n hoofd die rondvloog in Swing World.

Plan de campagne: douchen, omkleden, te voet naar het centrum, stukje markt nog pakken en dan een restaurant opzoeken.
Zo gezegd, zo gedaan en voor we het wisten stonden we weer op de markt van Ubud. Het begon steeds harder te regenen en godzijdank voor al die paraplu's. Hoe verder we de markt op gingen, hoe meer er dicht ging. Ik dacht eerst dat ze dat deden vanwege de terugkeer van onze verdedigend kampioen onderhandelen, maar de markt houdt er gewoon mee op na 18.00.

Celine kon zich niet inhouden en heeft persoonlijk 2 tentjes gesloten door alle waar op te kopen. Ook deze keer opnieuw voor 'Ah koet praice'.

Kopi gedronken i.v.m. de aanhoudende regen, verhalen en foto's uitgewisseld van de dag met 2 inhouden en toen op zoek naar een restaurant.

Vanavond voor het eerst in 14 dagen geen Indonesisch gegeten 's avonds. Yoeri en ik hadden onze focus gelegd op de best seller van deze toko: De Spare ribs. Heerlijk!  De andere 4 hadden een rijsttafel en dat zag er' ok' uit. Althans, dat laten de likes op Instagram zien.
Na het uitvoeren van de eetgewoontes van een T-Rex heb ik even naar Nederland gebeld en alvast een taxi geregeld voor volgende week zaterdag. Bedankt mam! Zal nog een souvenir voor je meenemen.

Terug naar het hotel over het Blair Bitch pad en het is weer tijd om de notulen van vandaag uit te werken.
Morgenochtend verlaten we na 4 dagen het gezellige Ubud. We worden we om 10.00 opgehaald door Mispoes en vertrekken naar het Puri Kelapa Garden Hotel in Sanur. Onderweg bezoeken we de Tegenungan Rice Terrace en gaan we aan het einde van de dag de zonsondergang bekijken bij Tanah Lot.

Ik ga nu nek aan nek met Kim Kardashian op Instagram!

‍

Patrick

‍